De chrysant, ook gekend als de “1-november-bloem”, associëren we in onze westerse cultuur vaak met Allerheiligen en de herdenking van de doden. We gebruiken deze bloem vaak om onze dierbaren te eren en hun graven te versieren. Doen we dit enkel in het westen of is dit overal ter wereld het geval? Wat zijn de specifieke gewoontes en gebruiken van chrysanten in andere landen? Laten we eens ‘gluren bij de buren’ en ontdekken hoe de rest van de wereld deze bloem waardeert.

Deel I – Japan

Vandaag nemen we een duik in de geschiedenis, tradities en gebruiken van chrysanten in Japan. In Japan heeft de chrysant, ook wel ‘Kiku’ genoemd, een compleet andere betekenis en rol: ze is het symbool van de keizerlijke familie. Tijdens de Nara-periode (710 – 793 na Christus) maakte de chrysant haar entree in Japan, waar ze de aandacht van de keizerlijke familie trok. Ze waren meteen gefascineerd en verwonderd. Door de jaren heen groeide de chrysant uit tot het symbool van de keizerlijke familie, beladen met betekenissen van een lang leven en vernieuwing. Volgens de Japanse overlevering kon zelfs één enkel blaadje van deze bloem, rustend op de bodem van een wijnglas, het leven bevorderen, zodat het lang en gezond zou zijn.

De chrysant is zo belangrijk in Japan dat de keizerlijke troon ernaar vernoemd is – “de troon van de chrysant”- en dat er een jaarlijks festival plaatsvindt om de bloem te vieren.

Een leuk weetje

Het woord ‘Kiku’ verwijst niet alleen naar de plant zelf, maar dient ook als werkwoord voor ‘vragen’, ‘luisteren’, ‘horen’ of ‘werken’. We zien het vaak als eerste woord verschijnen in Japanse poëzieboeken.

Terwijl de chrysant in het westen vaak een negatieve connotatie heeft, is het in Japan een belangrijk symbool! Laten we er ook hier wat meer erkenning aan geven, wat denk je?